WYKRESY KAGI NA RYNKU AKCJI

Wykresy Kagi są bardzo mało znanymi technikami analizowania wykresów nie tylko w Polsce ale także w Europie. Zdecydowana większość publikacji japońskich autorów traktująca o tym temacie nie została do dzisiaj przetłumaczona na język angielski. „Uważa się, że wykresy Kagi stworzone zostały w okresie powstawania giełdy akcji, czyli w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Ich nazwa pochodzi od słowa Kagi oznaczającego klucz w kształcie litery L. Dlatego też wykresy owe nazywane są również wykresami kluczy”[1].

Trzeba jasno stwierdzić, iż nie jest udokumentowane ile wkładu w metody interpretowania wykresów Kagi mają sami Japończycy, a ile analitycy spoza tego kraju. Spowodowane to było głównie brakiem materiałów pochodzenia japońskiego, co w efekcie doprowadziło do tworzenia nowych teorii przez inwestorów innych narodowości zajmujących się analizą wykresów Kagi.

Konstruowanie wykresów Kagi

Konstruowanie wykresów Kagi, pomimo kilkunastu założeń, jest bardzo proste i z powodzeniem można je własnoręcznie tworzyć, np. jako dodatkową wskazówkę przy day-tradingu. Kluczowym założeniem w ich budowie jest tak zwana „wielkość odwrócenia”, która oznacza minimalną wartość, o jaką musi się zmienić cena, aby można było narysować linię odwrotu. Tworzenie wykresu rozpoczynamy od naniesienia pierwszej dostępnej wartości instrumentu. Jeśli kolejny kurs jest większy lub mniejszy od „wielkości odwrócenia”, rysujemy w tej samej jednostce czasu na wykresie odpowiadający mu punkt. Jeśli wartość ta jest wyższa od wcześniejszej, linia, łącząca oba te punkty, jest wyraźnie grubsza od jej odpowiedniczki, którą narysowalibyśmy w przypadku ceny niższej. Japończycy nazywają je odpowiednio liniami jang i jin.

W kolejnych krokach, jeśli rynek wykonuje ruch zgodnie z pierwotnym kierunkiem, linie przedłużamy niezależnie od tego, czy jest to zmiana odpowiadająca wielkości odwrócenia czy też nie. Wartość ta jest dopiero istotna w wypadku, gdy ruch cen jest przeciwny. W takiej sytuacji każda zmiana ceny mniejsza od wielkości odwrócenia zostaje pominięta, natomiast jeśli jest ona większa lub równa przechodzimy do następnej jednostki czasu, rysując linię poziomą (linia załamania) i następnie wykonując ruch do docelowej wartości. Właśnie ta czynność została przez Japończyków nazwana tworzeniem linii odwrotu.

Ostatnim już założeniem jest moment zmiany grubości linii, który następuje w momencie pokonania maksimum (i odpowiednio minimum) w poprzedniej kolumnie. Tak więc w pierwszym wypadku linia jin (cieńsza) zamieni się w linię jang (grubszą) i odwrotnie w sytuacji przeciwnej. Oczywiście dzięki programom do analizy technicznej, takim jak MetaStock, interesujący nas wykres otrzymamy natychmiast. Wystarczy podać wartość odwrócenia („reversal amount”) oraz metodę jej obliczenia ( procentowa lub punktowa).

Właściwości „wielkości odwrócenia”

Metoda obliczania wartości odwrócenia

procentowa- metoda ta polega na obliczaniu wielkości odwrócenia, na zasadzie pomnożenia aktualnego kursu przez stały współczynnik procentowy. Ma to na celu otrzymanie w miarę stałej wartości odwrócenia niezależnie od amplitudy wahań konkretnej pary walut. „Tak określona wartość odwrócenia będzie rosła wraz ze wzrostem kursu i malała proporcjonalnie do jego spadku”.[2] Minusem tego rozwiązania jest trudność z natychmiastowym naniesieniem danych i tworzeniem wykresów bez pomocy komputera. Osobiście metodę procentową radzę stosować w przypadku par walut o gwałtownych zmianach w średnim oraz długim okresie. W Japonii procentowe wykresy Kagi nie są tak popularne, ponieważ japońscy gracze rysują je, nawet w obecnych czasach, ręcznie.
Punktowa (pips)- metoda ta polega na sztywnym zdefiniowaniu wielkości odwrócenia w wymiarze punktowym (pipsowym). Wartość ta musi być specyficznie dobrana do każdej pary walut w zależności od jej specyfiki. Metodę tę charakteryzuje duża łatwość dokonywanych w czasie rzeczywistym obliczeń bez pomocy komputera. Nie ma także żadnych problemów z metodą punktową w analizie par walut wahających się w określonym przedziale nawet w okresie długoterminowym.

Sygnały kupna i sprzedaży

Podstawowa interpretacja wykresów Kagi opiera się na uznaniu zmiany linii jin na jang za sygnał kupna, natomiast sytuacja odwrotna równoznaczna jest z wygenerowaniem sygnału sprzedaży. Stosunkowo najgorsze efekty stosowania tych podstawowych sygnałów zaobserwować można w czasie trwania trendu bocznego. „Zadaniem wykresu Kagi jest rozpoznanie i wykorzystanie dłuższych trendów”[3]. Trzeba pamiętać o tym iż dla niektórych inwestorów dłuższy trend występować może w krótszej jednostce czasu, niż jeden dzień.

Ramiona i Talie

Ramię na wykresie Kagi to poprzedni szczyt, natomiast talia to poprzedni dołek. Seria wznoszących się ramion oraz talii świadczy o wystąpieniu silnego trendu wzrostowego, natomiast spadkowy ciąg tych elementów informuje uczestników rynku o silnej dominacji na rynku strony podażowej. Pierwsze oznaki słabnięcia trendu wykresy Kagi sygnalizują zaburzeniami w opisanej prawidłowości, a więc w trendzie wzrostowym ostatnie ramię znajduje się poniżej ramienia go poprzedzającego, a w trendzie spadkowym następuje sytuacja odwrotna.

Przełamanie poziomów jako potwierdzenie sygnału zajęcia pozycji na rynku

Wielu inwestorów po otrzymaniu podstawowego sygnału kupna lub sprzedaży, z konkretnymi decyzjami czeka na ich potwierdzenie. W przypadku wykresów Kagi potwierdzenie będzie polegać „na uznaniu zmiany trendu dopiero po przebiciu kolejnych dwóch lub więcej minimów lub maksimów. W tym ujęciu kolejne ramiona i talie traktowane są jako odrębne poziomy”[4]. Każde dodatkowe potwierdzenie wymaga pewnego okresu czasu, z czym wiąże się utrata początkowego potencjalnego zysku, ale w zamian otrzymujemy pewniejszy sygnał zajęcia pozycji. Wymagana przez inwestora liczba przełamanych poziomów zależy więc od ryzyka jakie może on podjąć. Japońscy analitycy zalecają stosowanie reguły przełamania trzech poziomów.

Formacje wykresów Kagi

Oprócz generowania podstawowych sygnałów, wykresy Kagi charakteryzują się także występowaniem konkretnych formacji, z których dwie – formacja trzech Buddów oraz wierzchołek podwójnego okna- są spotykane najczęściej.